Gitsem. Durmasam. Karların yağdığı yerlere. Kartopundan hayaller gibi atsam bir her bir yana düşünmeden, Kardan adam olup beklesem güneşi. Bitmese bu kadar çabuk neşem, Zirvelerin kıskandıran beyazıyken vadilere de konuk olsam. Gecelere dolsam, aydınlatsam aydınlığımla, hiç bir renk olmayan yada her renk olan sonsuzluğumda. Hiç dinmese heyecanlarım, lapa lapa yağsa. Çocukluğumu yağdırsa zamana, mekan hatıralarımla dolsa. Kapatsa onca kötülüğü, saklasa bembeyaz kanatlarında, Salmasa. Islansam yine hep, sıcak bir ıslaklık ama, koşup ta yorulan aslında yorulmayanlara mahsus bir nemlenme inse boynumdan bedenime, hep on üç yaşımın mumlarını üflerken bıraktığım hayallerim kadar beni bende bıraksa. Bıraksa çekip giden sevdiklerimi yüreğimde, ne ahire nede ahire varmadan zahirde bitirmese, erimese hiç bir heyecanım. İzlesem penceremden beyaz meleğimi, okşarken vücudunu üşütse de ellerimi hep . Annemin görmediği bir aralıkta atsam ağzıma gizlice, dişlerimi uyuştursa da, titrerken ellerim bir lokma daha istesem.Bugün yine kar yağdı,yine çocuktum hayallerimde, bir daha ki buluşmaya kadar yıllansam da her geldiğinde çocuksu heyecanlarımla on üç yaşımın mumlarını üfleyeceğim beyaz sevgilim.
